Μέρος Ι
1753: ο Κάρολος Λινναίος, Σουηδός Βοτανολόγος, κατοχύρωσε την ονομασία Theobroma cacao (τροφή των Θεών), για το σπόρο του κακαόδεντρου. Μέχρι τότε, υπήρχαν πολλές και περίπλοκες ορολογίες. Η λέξη κακάο, δεν ήταν καινούργια, οι ρίζες της ξεκινούσαν από την Προκολομβιανή Περίοδο που δυστυχώς δεν γνωρίζουμε πολλά.
Η τότε σοκολάτα δεν έχει τίποτα κοινό σε γεύση και σε στοιχεία με τη σημερινή. Λόγω της μικρής επεξεργασίας της, περιείχε τουλάχιστον 380 χημικά στοιχεία που ωφελούσαν τον οργανισμό
Της αποδόθηκαν αφροδισιακές ιδιότητες, ενώ θεωρήθηκε ευεργετική στη γονιμότητα της γυναίκας.
Ο Άνταμ Ντρεβνόφσκι, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, απέδειξε ότι η κατανάλωση σοκολάτας προκαλεί στον ανθρώπινο οργανισμό την παραγωγή οπιοειδών, χημικές ενώσεις που είναι υπεύθυνες για το αίσθημα ευφορίας. Κάποιες ουσίες όπως η ανανδαμίδη και η θεοβρωμίνη είναι υπεύθυνες για την ανάγκη που έχουμε να καταναλώνουμε σοκολάτα όταν δεν νιώθουμε καλά.
Η θεοβρωμίνη ασκεί στον οργανισμό επίδραση ανάλογη με της καφεΐνης. Συγκεκριμένα, διούρηση, ελαφρά διέγερση, ενώ ηρεμεί τους μυς των πνευμονικών βρόγχων. Οι σπόροι του κακάου περιέχουν τη συγκεκριμένη ουσία από 300 εώς 1200ml ανά 30γρ. Η διακύμανσή της οφείλεται στις διαφορετικές συνθήκες καλλιέργειας, στη σύσταση τους εδάφους και κυρίως στο κλίμα.
Σήμερα το κακάο καλλιεργείται περισσότερο στην Αφρική παρά στους τόπους προέλευσής του, δηλαδή το Μεξικό και τη Γουατεμάλα.
